#پارت_105
- اتاق رئیس جمهوره انگار!!!پ
کیفم رو روی شونم جا به جا کردم و در برقی اتاق کاملا باز شد . ابرو هام پرید بالا. انتظار
ندشاتم این خانومه رو ببینم . احتمالا همون افخمیه . اصلا شبیه در بزرگش ، اتاق بزرگ
نبود . یا شایدم بود ، اما اون جایی که منشی نشسته بود بزرگ نبود . دیوار ها چوبی بود
و حس طراوت خاصی رو به ادم منتقل میکرد . درست سمت راست ، گوشه ی اتاق یک
میز چوبی رنگ خیلی تیره به حدی که فکر میکردی مشکیه بود که پشتش بک خانومی
نشسته بود . سمت راست ، یک ست مبل بامزه به رنگ طلایی مشکی بود .یک مبل دو
نفره ، و دوتا مبل یک نفره که رو به روی هم بودن . بین مبل ها یک میز مشکی و کوتاه
بود که از جنس مبل بود و فقط روش یک شیشه بود . روی میز هم چند تا مجله نامرتب
بود . رو به روی من ، یعنی رو به روی در ، یک در دیگه بود دقیقا همونقدر بزرگ که این
دره بود! یعنی دقیقا کپی برابر اصل همین در بود . یک در از زمین تا سقف فقط این در
سیاهه اون در چوبی رنگ و اه چه در در شد! رو دیوار ها ند تا قاب عکس کلاسیک با تم
رنگی سیاه سفید بود . چه عجب از رنگ طلایی استفاده نکردن . البته طلایی رنگ مورد
علاقه ی منه ها . پوفی کشیدم و دست از کنکاش برداشتم و با قدم های شمرده سمت
اون خانوم رفتم . با صدای پام سرش رو بلند کرد و جدی نگاهم کرد . لخندی زد .
لبخندش دوستانه نبود و فقط جنبه ی کاری داشت . به نظر نمیومد آدم بدی باشه فقط
انگار به جز کار دلش نمی خواست رابطه ی دیگه ای برقرار کنه
- سلام . شما خانوم کیانفرید دیگه؟
به خودم اومدم و برعکس اون لبخند بزرگ و صمیمی ای زدم:
- بله با راد ... چیز یعنی آقای اصلانی کار داشتم !
برعکس انتظارم از این سوتیم لبخندش کمی عمق گرفت . قیافه اش اصلا شبیه کسایی
نبود که میخوان حرف پشت سر دیگران ببافن :
- بله . منتظرتون هستن .
با لبخند سری براش تکون دادم و رفتم سمت اون در گنده . خودش باز شد . انگار
افخمی بازش کرده بود . نفس عمیقی کشیدم و رفتم داخل... بهت چیه؟ دقیقا همینه!
تعجب واقعی کجاس؟ دقیقا همینجا! حالا مگه این دهن باز بسته میشد؟
از در که وارد میشیدی صحنه ی رو به رو معرکه بود!!! اتاق خیلی بزرگ بود فکر کنم دو
برابر یا شایدم سه برابر خونه ی ما بود . اما رو به رو! پنجره! فقط پنجره! از این سر دیوار
تا اون سر دیوار ، از زمین تا سقف ، یک پنجره ی بزرگ محشر !
جلوی اون پنجره میز بزرگ و شیک سیاه رنگی قرار داشت . روش یک کامپیوتر و وسایل
اداری دیده میشد . رو به روی میز یک ست کاناپه قهوه ای نسکافه ای وجود داشت که...
وای چه طوری میشه این چیز خوشگل رو توصیف کرد؟ کاناپه ها از هم جدا نبودن! به
صورت نیم دایره به هم متصل بودن و وسط اون نیم دایره میز دایره ای شکل خوشگلی
قرار داشت .
___________________
نمونه ی مبل نیم دایره ای .
___________________
سمت راستم رو نگاه کردم . دو تا تخته ی شیشه ای . که از روش ، میشد پشتش رو دید
. روش پر بود از برگه ی نت و نوشته هایی با ماژیک وایت برد . سمت چپم رو نگاه کردم .
اینقدر محو فضا بودم یادم رفته بود باید با رادان حرف میزدم و با دیدنش لرز خفیفی
کردم و گفتم :
- وای!
تکیه اش رو از دیوار گرفت و گفت :
- تموم شد؟ همه چیز رو نگاه کردی؟ خوب فضولی کردی؟با پروئی سری بالا انداختم و
رفتم سمتش:
- نچ!
پشت یک میز بزرگ ایستاد بود . رو به روی میز استادم و به ال ای دی روی میز خیره
شدم . از اینا تو اتاق فرزاد هم بود اما این بزرگ تر و مجهز تره . یک ال ای دی بزرگ که
کل میز رو در بر میگرفت و لمسی بود . مثل یک تبلت خیلی بزرگ!
به تی وی بالای سرش که به دیوار وصل شده بود نگاه کردم و گفتم:
- تلویزیون به چه کارت میاد؟
میز رو دور زد و گفت:
- فیلم پورن میبینم!
چشمام گرد شد و ناخواسته هین آرومی کشیدم و دستم رو گذاشتم رو دهنم . با پوزخند
نگاهم کرد که اخم کردم و گفتم:
- مسخره ام کردی بی تربیت؟
رفت پشت میزش و لم داد رو صندلی چرخ دارش:
- آره دقیقا .
چشم غره رفتم و رفتم جلو . نگاه دقیقش رو روی خودم حس میکردم . به چشمای بی
پرواش زل زدم که بالاخره افتخار داد و به چشمام نگاه کرد:
- بهت میاد .
دستم رو کردم تو جیب مانتو تا نیاد روی دهنم! والا اینکه رادان اینقدر مستقیم از یکی
تعریف کنه خیلی عجیبه! از عجیب هم عجیب تر!! انگار خودش هم زیاد حرف خوشد رو
درک نکرده بود! با مکث صاف نشست رو صندلیش و به مبلا اشاره زد:
- بشین دیگه . تا صبح میخوای مثل مترسک من رو تگا کنی؟
خودش بود! این آدم ، رادان اصلانی واقعی بود! چپ چپ نگاهش کردم و روی مبل
نشستم . پرونده ی آبی ای رو از بین پرونده هاش پیدا کرد و بازش کرد:
- خب ... من اطلاعاتت رو پر کردم فقط...
پریدم وسط حرفش و با ابرو های بالا پریده گفتم:
- هی هی! تو پر کردی؟ فرم منه ها!
لباش رو مثل یک خط کرد . دقیقا شبیه اون ایموجی ای که لبش یک خطه و چشماش
دو تا نقطه! به همون حد پوکر!
- آره . چه فرقی داره من که همه چیز تو رو میدونم . فقط یک سری چرت و پرتا هست
که خودت باید بنویسی .
منم مثل اون لم دادم رو مبل و گفتم:
- اگه چرت و پرته چرا تو فرم استخدام هست؟
بدون اینکه سرش رو از پرونده بیرون بیاره ، مردمک چشماش رو بالا آورد و آروم گفت:
- من این فرم رو طراحی نکردم یاسمن! یه متخصص اینو نوشته ! حتما لازمه که نوشته .
و اینم بدون که هر جوابی به کوچکترین چیزش به استخدام شدن یا نشدنت بستگی داره!
مرموزانه یک تای ابروم رو بالا انداختم:
- حالا چه اهمیتی داره؟ من که تحت هر شرایطی استخدام میشم!
بی خیال ادامه دادم:
- البته مشکلی نیس . اگر هم نشم میتونم برگردم پیش فرزاد!
با تلخی تاکید کرد :
- آقا فرزاد!
دستی تو هوا براش تکون دادم و چهره ام رو جمع کردم:
- همون حالا!
هوفی کشید و واقعا حس کردم داره به ستوه میاد . یکم تو کامپیوترش دست دست کرد
و بعد فرم رو جلو گرفت تا بگیرم . بلند شدم رفتم جلو و فرم رو گرفتم . فرم رو گذاشتم
رو میز خودش و مثل وقت هایی که میخوام خرید کنم ، همه ی خودکار ها و مداد هاش
رو نگاه کردم تا بهترینش رو گلچین کنم . نوچی کرد و خودش رو رها کرد رو صندلی .
مشخص بود حوصله اش داره سر میره! یک خودکار یا نه! یک روان نویس خوشگل دقیقا
جلو ی رادان بود . کاملا رو میز خم شدم تا برش دارم که در به ضرب باز شد :
- آقای اصلانـ....
با اینکه کار بدی نکرده بودم اما هول کردم و سیخ سر جام ایستادم . ای بابا! آخرم
کهدستم به روان نویس نرسید! نفس عمیقی کشیدم و برگشتم ببینم کی بوده . یک پسر
تقریاب 29-32 ساله اینا . نمیدونم چند سالش بود . موهاش مثل سرباز ها کچل بود و
فیس با نمکی داشت . قدش به عنوان یک مرد زیاد بلند نبود و ساس بند طلایی ای که
بسته بود بجوری اون رو شبیه قدیمی ها کرده بود . رادان برعکس من اصلا هول نکرد و
همچنان تو همون پوزیشن قبلی خودش موند . یک ابروش رو بالا انداخت و گفت :
- حسینی! باز تو شرکت یک خبری شد تو مثل موش اومدی تا باخبر شی؟
ای بابا این پسره که ازش بزرگتره! البته از نظر سایز و اینا نه ها! پسره که شوکه شده بود
به خودش اومد و لبخند گنده و با مزه ای زد :
- والله اگه میدنستم خانومتونن که نمیومدم!
چشمام گرد شد و همزمان با رادان که گفت « خانومم؟ »منم بلند گفتم :
- هَـــن؟
هردو ساکت شدن اما من مثل همیشه که موقع عصبانیت یا استرس رگباری حرف میزدم
بدون مکث گفتم:
- کی؟ من؟ این؟ زن؟نه نه سوئتفاهم شده به خدا من فقط میخواستم روان نویس
روبردارم آخه اینجا روان نویس بود اما اون یکی خوشگل تر بود آخه من اعتقاد دارم اگه
وقتی یک چیزی رو مینویسی خودکارت خوشگل باشه متن هم خوش یومن و خوش
اقبال می شه! این آشناست فقط نه نه این یارو و من اصلا به هم ربطی نداریم تو رو جون
آبا اجدادت هنوز از راه نرسیدم برام شایعه و حاشیه درست نکن من دختر خوبیم اصلا تو
حاشیه ...
نفسی که کم آوردم برای ادامه ی بقا مجبور شدم سکوت کنم و نفس بلند بالایی بکشم .
رادان همچنان بی تفاوت نگاهمون میکرد . انگار به این رفتار ها عادت داشت:
- تموم شد خانوم کیانفر؟
روان نویس رو برداشت و گرفت سمتم :
- اگه تمو شد بشین این فرم رو پر کن من وقت ندارم .
اون پسره ، که فکر کنم فامیلش حسینی بود مات نگاهم کرد و کمی خودش رو جمع و
جور کرد :
- باشه بابا! باشه!
نفس راحتی کشیدم و روان نویس رو ازش گرفتم . رادان رو به حسینی گفت...
